HEWNÊ MI

    Çend şewî yê ke ez kewena behra hewnan. Hewnî giranîya xo de mi xeneqnenê. Hewnanê mi de şilî varena, laserî wirzenê, merdimî remenê, dûrîye ra kokimêka qilûze vengayîye ro qîrena, domanêka newe qumatêkîye ra vejîyaya qîjena...

    Mêrikêko kokim serê banê xo de kaleka sifirneyan de verê xo dayo çemê laserî, qelafîska ronişto. Laser seke hezar serrî yo veyşan bo daran, banan, erebeyan û heywanan weno. Kokim hemberê na manzara de sey heykelê Rodosî vinderte yo û vera vera dejê qeseba xo qirika xo ya kehene ra vera dano. Vengê deyîra ey şilîye dirneno; xo resneno asîman. Kokim bi deyîra xo beno berz, şino xo resneno sifreyê Homayan. Serê sifreyê Homayan de aşmî û tîjî zîyafet de yê. Kokim serê gilê gozêre ra ewnîyeno dinya ra. Hêsiranê germênan rijneno dinya. Hêsirî bi dilopanê şilîye yênê war. Dima, ageyreno vernîya xo, tîjî çimanê ey kena ziwa, aşmî rîyê ey kena şên. kokim pêşmerîyeno û xo dergê sifreyî keno, destê xo saweno qedehêka sûre. 

     Qulpînîya ke goşan kena kerr mi bar kerd eşt heqîbeyê hewnekê bînî. Ez hewnêka cîya de ya. Şilî bîya vewre, va bedêlîyayo bîyo pûk. Koyê mezelan ra şeleyêka girde ya vewre visêna û şeqetêna war. War de; dere de mayêke û keynaya aye manga pince dima yê. Keyna ameyîşê şeleya vewre ferq kerdbi; qîja, bera û veyn da maya xo. La, ez ça ra zana nêzana, maye kerre bî! Mîyanê qîrî û nalî de vewre serê înan temerna. Derûverî ra merdimî rijîyayî uca. Yewî vewre kenayîne yewî venga înan dayîne. Kokimê serê banî, deyîra xo dergî înan kerdine. 

    Dûrî ra pê koyan ra vengê tifîngêke ame, resa goşanê mi. Ez ceneqîyaya û ageyraya hetê koye. Sipîya vewre de yew lekeyo sîya û girêdaye ver bi dewe ameyîne. Ez dekewta tora meraqî, çimê mi bibî kor la reyna zî ez bi înad beraqê vewre de kewtebîya dimayê kifşê nê merdimê girêdayeyî. A viste de peynîya mi ra vengêko nas mi kerd hişyar. 

     Nika ez dewa xo de ya. Apê mi, pîyê mi û xalê mi warê banî de ronişte yê. Verê înan de çend dewijî estê. Kaleka hemênan de yew sîleh. Paşta çend kesan de, şaş nêba lacanê apanê mi ra yê, tifîngê dergî. Çimanê înan de hêrs, sereyê kokiman de kepa xemî. Çîyêk qisey beno. Vengê înan minitkî yo, nêreseno goşanê mi. Seke mi ra çîyêk nêmnenê. Ez wazena biba nêzdîyê înan. Ez verbi înan çend gaman erzena. Apê mi sereyê xo keno berz. Ewnîyeno mi ra. Ewnîyayîşê ey û yê bînan ra hêrs û ters pereno serê mi. Ez şaş manena. Hêrs û tersê înan mi recefneno. Bê îrade ez ewnîyena xo ra. Destanê mi de çek, serê mi de cilê girêdayeyî estê. Ez serê koya vewrêne ra ver bi dewe yêna. Dewe ra destanê apê mi ra guleyêk herkerdiş ame resa qesaba mi. Sipîya vewre bî sûre. Gonîya laşê mi, herekêna serê sipîyîya vewre de. Sûrîye herekêna şina dekewena qedehanê Homayan. Homayêk qedehe serê vewre ra gêno, dano destê kokimêke. Kokim qedeha sûre seweno lewanê xo yê çiqirîyeyan. Lewê ey benê nermî! 

    Keyfê Homayan yêno. Bi keyfweşî kokimî ra deyîrêke wazenê. Aşmî dana rîyê kokimî ro û paştîya ey bi germîya tijî kewêna. Qedeha sûre zerrîya kokimî bar kerda ver bi cinetê Homayan bena. Kokim bi lewanê xo yê nerman beytan keno dîyarîya Homayan.