BERBERÊ MI Û DEYÎRÊ KURDKÎ (Haştbîyayiş)

     

    Nuştiş û weşanayîşê nuşteyê mi yê "Berberê Mi û Deyîrê Kurdkî" ra dima ez zehf kewta ver ke mi çira no nuşte nuşt û weşana! La ez nêeşkaya xo pê bigeyra. Bifikrêyê! Şima çend serrî dima yê yew xeyalî ra şinê cayêk. Uca de, şima xo azad û bêsinor hîs kenê. Dima, rojêk yêno û şima ê cayî de yênê kiştiş yan zî şima derban wenê. Îlahîm, şima şikênê û no şiktişîya şima qirika şima pê gêno û keno ke şima bifetesêno. 

    Ez zî wina bîbîya. Giranîya nê barî kerdine paşta mi ver ra bişikno û mi werte ra bikero di letî. Ez nêeşkaya bi xo, seke ti kardî bidê laşê xo ro û gonîya laşê to sey çirike reyayanê to ra birişîyo. Mi zî wina hîs kerdibi û mi waşt ez nê hîsnê xo serê nuşteyî ra bîyarê ziwan. 

    Weşanîyayîşê nuşteyî ra dima çend rexneyî ameyê goşanê mi. Vanê ke mêrikî rayek, çend deyîrê tirkî akerdê se bîyo! Elbet çîyêk nêbîyo, la ez hertim bi keremkerdişê deyîranê kurdkîyan dekeweta zereyê dikanî, ez dikanê ey ra dekewena wareyê dewa xo. Binê daranê dewa xo ra geyrena. Çi beno! elbet çîyêk nêbeno la milçika merga dewa mi halînê xo rişnena û perena. Mangayê dewa mi awa çemê dewa mi ra nêşimenê. Çi beno! elbet çîyêk nêbeno, la tehmê gozanê gozêra kalikê xerepêno. Çi beno! elbet çîyêk nêbeno, la ez ez nêbena. Senîn ke ez nêeşkena maya xo der ziwanêkê bînî ser ra qisey bikera, ez nêeşkena ê dikanî bi rewşêka bîne qebul bikera. 

    Ewro zî ez kewta rayir şîya verê dikanê ey. Kewta zere. Mi silam da. Sey her wextî verê berî de ame vernîya mi. Destê mi pê girewtî û mi keremê zereyî kerd. Hima ke mi dest bi qiseykerdişî nêkerdo, destê xo berd goşanê xo û va:

- Biewnîye deyîrê kurdkî! Ha dikanê mi de hima zî deyîrê kurdkî abenê. Ma a roje bi şaşî deyîrê bînî akerdî, ma kewtê tora rexnayanê to. 

Mi zî va:

- Erê mamoste, Xora ma seba naye şaş mendî. Ma cayê to, seba xo yew sitargeh vînayêne. Tîya ma rê cayêk bakîr û hewênayox bi. Ma seba porê xo ney, seba sohbet û muzîkê to yênê verê to. 

    Werişt ame verê mi. Ma yewbînan virara kerd û ma pîya weneyêk ant. Nameyê weneyê ma Haştîyê Kurdan bi. Haştbîyayîşê ma ra dima, ma roniştî, qehwe ame, ma qehweyê xo şimit. Ageyra mi û va:

- Rojêk ez bi mamoste Memî ya şîya Nisêbîn. Uca de domanan yewbînan der dayêne pêro û yewbînan ra xeberî vatine. Ez qîraya serê domanan ke eyb o wina nêkerê, la mamoste Memî mi açarna. Va; verade kurdkî xeberan vanê, wa vacê. Kurdkî bo, xeberî zî weş ê. 

    Hewce keno ke na rey ez tay pesnê berberê xo bidê:

    Birêz, dewêka Nisêbînî de maya xo ra bîyo. Nisêbîn de dest bi karê berberî keno. Wextê adayîşê xendeqan de keyeyê xo bar kerdo, ameyo Mêrdin. Nika zî Mêrdîn de karê berberî dewam keno. Tena karê berberî ney, nuştoxî û cigêrîyayîşan zî keno. Yew hîkayeya ey terefê Egitim SENê Elixî ra xelate girewta. Çend rîpelanê înternetî de zî hîkayeyê ey ameyê weşanîyayene. O nuşteyanê xo kurmancî nuseno. Domanê ey zî estê. Karê ey yê berberî çend ey bibetelno zî domananê xo der zî eleqedar beno. Yew domana ey muzîsyenî kena û muzîkanê kurdkî cênena.